Астана... Үнемі өзгермейтін сүркейлі күзін бастан өткеріп тұр. Жаңбырлы кеште, лайсаңды шылпылдата кешіп автобусқа отырдым. Лық толы адам. Көбісінің көзінен үйіне асыққан қуаныштан гөрі, мұң мен шаршау басым. Ызаға толы көздер мен бір түрлі бұрынғы қазақтарға жат рахымсыз өшпенділік менмұндалайды. Көріп таңданасың, таңданасың да түсінесің...

Ғаламтор арқылы таралып, қоғамды дүр сілкіндірген Сирияға аттанған 150 қазақстандық туралы жазбаны мұқият қарап шыққандар қолына қару алып, ажал сағатын тағатсыздана күтіп отырған «жиһадшылардың» ішінде кем дегенде 30 бала жүргенін айтады. Солардың үшеуі қазақ балалары (белгілі болғаны ғана). Бүгін бұл балалардың оңтүстікқазақстандық сегіз жасар Дінмұхаммед пен алты жастағы Әбілқайыр және небары бес жастағы қыз бала (Алматыдан барған) екені анықталып отыр.

Ұзақ уақыт талқыға түскен зейнетақы туралы заң жобасы Ақордадан кері қайтқаннан кейін кіші палата депутаттары тарапынан қайта қолдау тапты. Президенттің сын-ескертпелерін ескерген олар Кәрім Мәсімов арқалай келген заң жобасына қалыс қалмай дауыс берді. Енді аталған Заң жобасына Н.Назарбаев қол қойса, әйелдер қауымының зейнет жасы 2018 жылдың бірінші қаңтарынан бастап ұлғая бермек. Ол үшін Үкімет сол уақытқа дейін әйелдерді жұмыспен қамтып үлгеруі керек.

Бауыржан Мұхамеджанов, Амангелді Шабдарбаев, Ермұхамбет Ертісбаев... Бұлардың бәрін не түлен түртті?.. Үшеуін де Ақордадан алыстайды деп ешкім ойламаған... Ойымыз сан-саққа жүгірді... Әлдебір есепке құрылған ауысулар емес пе?..
Бауыржан Мұхамеджанов жаңа қызметіне қанағаттанып кетті десе, ешкім сенбес. Бұрын биік лауазымнан биліктің қырына алынғандар кететін жерге кетті. «Елші болыпты», одан «оппозицияға барыпты» деп жататын үйреншікті жол. «Менде өкпе жоқ, бауыр бар» десе де оқшантайдан түсіп қалу оңай емес оларға.

Жириновскийді біз не үшін жақтырмаймыз?  Қазаққа қастығы, қиямпұрыс ойлары үшін. Алматыда туғаны болмаса, қазаққа үш қайнаса сорпасы қосылмайтын Жириновскийді орыстың ұлттық мүддесі үшін, оның ішінде тілі үшін шыр-пыры шығып жүрген саясаткердің бірі ретінде мойындауға болатын шығар. Дәл қазір қазаққа осындай тұлға жетіспей тұр десек ешкім жағамыздан ала қоймас.

Апта соңында екі қызық оқиға болды. Біріншісі, ілгеріде бір кісі «әкемнің аты шапқан сайын өрлейді» деуші еді. Сол секілді «әне кетті, міне ері ауып қалды» деп отырған Ауыл шаруашылығы министрі Асылжан Мамытбековті Мемлекет басшысы қабылдады. Қабылдап қана қойған жоқ, алдағы жеті жылды жоспарлап қойды. Асылжан ұсынған триллиондар талайларды тырапай асырмаса деңіз.

Елбасының саясаттағы сұңғылалығы шығар, кейінгі кездері еліміздің кадрлар саясатында көптеген өзгерістер бола бастады. Кеңес кезінен бері «тізгін» ұстап, «тәк-тәк» деп тақылдап үйреніп қалғандар жайлап-жайлап «жағалауға» шығып жатыр. Ара-арасында олардың орындарына тәуелсіздігіміздің туы көтерілген жылдары «қамшы ұстап» үлгергендер де келіп жатыр.

 
Парламентте ұлттық мәселелер айтылса, ішіміз жылып қалады. Соңғы кезде көңіл тоғайтар әңгіменің сиреп кеткені рас, несін жасырайық. Сәрсенбідегі отырыста Алаш тақырыбын қозғады ең жас депутат Алмас Тұртаев. «Алаш» қозғалысының бір ғасырлық тойы жетім қыздың тойындай өтіп жүрмесін» дегені ғой. «Бәрекелдіден» басқа не айтуға болады?!

Босағадан жылжи басып кірген жылан жылынан «саяси жаңару» күтіп жүрген жұрттың «арманы» орындалған секілді. Кешелі бері Ақорда жақта элиталық кадрлардың ауыс-түйісі болып жатыр. Мемлекет басшысының өкімімен Мемлекеттік хатшы қызметін атқарып келген Мұхтар Құл-Мұхаммед Мәдениет және ақпарат министрі қызметіне қайта оралды.